O Congreso aprobou esta mañá a “Lei de Cooperación para o Desenvolvemento Sostible e a Solidariedade Global” cun apoio de case o 90%. Esta pode ser unha data de inflexión para a cooperación, o inicio dunha nova etapa tras unha década na que o compromiso político con esta política pública quedou moi debilitado. Durante anos, España exerceu unha cooperación moi por debaixo das necesidades de millóns de persoas afectadas pola pobreza e as desigualdades; unha cooperación moi afastada dos proclamados valores de procura de xustiza global e equidade entre os pobos; unha cooperación que quedaba á cola de Europa. A aprobación desta Lei debería darlle hoxe un peche definitivo a esta etapa.
As organizacións de desenvolvemento celebramos a aprobación desta Lei e valoramos positivamente que o proceso para a súa elaboración se abrise á participación. Os últimos dous anos foron de intenso traballo, dun rico diálogo co Goberno e os grupos políticos, no que as propostas dos distintos actores da cooperación se tiveron en conta.
En palabras da presidenta da Coordinadora Estatal de ONG, Irene Bello Quintana, “hoy es un día de celebración, asistimos a la aprobación de una ley que ha sido construida de manera colectiva, que cuenta con un apoyo enorme de los partidos políticos y que abre una senda esperanzadora hacia una cooperación a la altura de los complejos retos globales que vivimos”.
O camiño non acaba aquí
Esta Lei marca unha senda clara e inescusable para que os fondos destinados á cooperación alcancen o histórico -e nunca cumprido- 0,7% da nosa Renda Nacional Bruta antes de 2030. Unha meta que debe alcanzarse de maneira gradual, planificada e constante. A Lei pon no centro as necesidades reais das persoas con quen cooperamos. Aposta por un enfoque feminista, ecoloxista e de dereitos humanos que deberá empapar as políticas públicas. É unha lei que non esquece a engranaxe institucional que esixe a cooperación: unha estrutura que deberá ser revisada para garantir que esta política pública se execute con eficacia, cun adecuado enfoque técnico e político -isto, entre outras cousas, obriga a un reforzo da Axencia Española de Cooperación Internacional para o Desenvolvemento (AECID), profundamente debilitada nos últimos dez anos-.
2023 será o ano de articular as reformas que apunta a Lei: a reforma da AECID e do actual Consello de Cooperación, unha revisión do Estatuto das persoas cooperantes que mellore as súas condicións de traballo, unha revisión dos requisitos burocráticos nas subvencións co fin de evitar procesos extremadamente complexos ou un estatuto do novo Fondo Español para o Desenvolvemento Sostible (FEDES) que logre que a cooperación financeira sexa sostible, responsable e efectiva.
Un ano de eleccións locais e autonómicas
A coherencia dos partidos políticos que apoiaron esta Lei debe ser garantida no ámbito autonómico e local. Nun ano de eleccións, deben demostrar ese compromiso nos seus programas políticos, nos orzamentos e propostas dos gobernos que se constitúan. O apoio case unánime a esta Lei debe marcar a dirección para seguir. Como organizacións da sociedade civil, estaremos atentas e a disposición para que así sexa.
Fonte: Coordinadora Estatal de ONG
